Γράφει ο Παντελής Ανδριώτης
Θα πω λίγα λόγια, που αφορούν τα ποιήματα του Κώστα Γραμματικόπουλου με τον τίτλο Νεκρό φιλί, έχοντας σχηματίσει την εντύπωση ότι πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενα διαζευκτικής ή μη διαπραγμάτευσης με τον χρόνο και όχι μόνο. Και εξηγούμαι.
Κοιτάζω πάντα το μέλλον ή κοιτάζω αυτό που τώρα ζω ή κοιτάζω το παρελθόν, προσπαθώντας να δώσω υπόσταση σε πράξεις τετελεσμένες.
Οι αισιόδοξοι θα φωνάξουν να κοιτάξουμε το μέλλον, μιας και οι δημοκρατίες των πολιτειακών συστημάτων επαγγέλθηκαν στυγνά ότι δεν υπάρχει αδιέξοδο.
Οι ρεαλιστές θα φωνάξουν να κοιτάξουμε σε χρόνο ενεστώτα και οι ονειροπόλοι θα γελάσουν, αγνοώντας εν τέλει, όλους τους προηγούμενους, γιατί ο νους τους τρέχει πίσω στα ειρημένα στις ταβέρνες, στα καφενεία, στα μπαρ και στις εν γένει συναγωγές, μιας και τους άκουσαν να ομολογούν τα νεανικά τους όνειρα.
Έχουμε, λοιπόν, μπροστά μας, έναν άνθρωπο, που σκαλίζει με ευελιξία το παρόν, αναρωτιέται για το μέλλον, αλλά, όντας ο ίδιος ερέτης αρχαίας τριήρους, οδηγεί τη σκέψη του σε δρόμους που όλοι διαβήκαμε και δεν δώσαμε, ίσως, όση σημασία τους έπρεπε.
Δείτε, μέσα από τα κείμενα, τις αναζητήσεις του έρωτα σε όλες τις εκφάνσεις του,
Δείτε την επαφή με το ανόμοιο,
Δείτε το άγχος που πιθανόν οδηγεί στην απογοήτευση,
Δείτε την σύγκρουση ανάμεσα στο συναίσθημα και την λογική,
Δείτε την ελπίδα που μπορεί να οδηγήσει σε μια ζωή καλύτερη,
Δείτε πόση αγάπη θα μπορούσε να προκύψει από την συνύπαρξη αγνώστων,
Δείτε πως περιεργάζεται τον μόνιμο σύντροφο που δημιουργούν οι ακτίνες του χρέους,
Δείτε πως αντιμετωπίζει τον πανάρχαιο εραστή της επικοινωνίας,
Δείτε πόσος θόρυβος θα μπορούσε να δημιουργηθεί αν…………
Και πείτε στους άλλους, αν πρόκειται για ανάνηψη ή ψυχογεωγραφία ή πίνακα ζωγραφικής. Δεν επαγγέλλεται, με τα κείμενά του, το ευαγές μέλλον. Αναρωτιέται, όμως, χωρίς υπονοούμενα, για το σήμερα, κοιτάζει το μέλλον φοβούμενος ως διδακτορικός επιστήμονας μπροστά στον επιταχυντή.
Απορεί, που σημαίνει, δεν γνωρίζει τους λόγους που συνέβησαν τα πράγματα τοιούτω τρόπω;
Προσπαθεί να βρει άκρη σε πορείες που άλλοι αποφάσισαν, ομολογώντας αδυναμίες των εμπλεκομένων να δώσουν λύση;
Στα κείμενα, θα διαπιστώσετε τις επιδράσεις μεγάλων ποιητών. Δεν φοβάται να αγγίξει τις έγνοιες τους και ανταπαντώντας να καταγράψει τις δικές του, τις σημερινές φυσικά.
Τον ρώτησα: «Αν όλα ήταν λυμένα για ποια πράγματα θα έγραφες;»
Γέλασε με τα μάτια και σηκώθηκε από την καρέκλα που καθόταν. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, είχε ανάψει όλα τα φώτα του σπιτιού.
Κανείς δεν πρέπει να παίζει με τα ξενύχτια κανενός.
