Περιγραφή
Το ίδιο ακούω κάλεσμα, τον ίδιο ακούω χτύπο
Η ίδια με καλεί καρδιά, ίδιος ηχεί ο ρυθμός
Ηλύσια και Παράδεισος τον ίδιο έχουν κήπο
Από τον Δάντη ως σήμερα, ένας είναι ο καημός
Όσες πληγές υπέφερα κι όσες φορές πονούσα
Πάντοτε ίδια ήτανε η έμπνευση κι η Μούσα
Κι ο δρόμος που ακολούθησα, που πάντοτε αλλάζει
Είτε δεξιά είτε αριστερά, στο ίδιο τέρμα βγάζει
Κι αν είμαι απλά μια αντιγραφή, χωρίς οστά και σάρκα
Κι αν κάποιον λογοτεχνικό θυμίζω χαρακτήρα
Η ίδια μας γέννησε ψυχή, η ίδια μας δένει μοίρα
Στο πέλαγος της ποίησης η ίδια μας φέρνει βάρκα
Κι είναι η ίδια η ομορφιά που μας καλεί θλιμμένα
Τον Faust. Τον Manfred. Τον Villon. Τον Melmoth. Kαι εμένα.
*
Ο Ανδρέας Αντωνίου γεννήθηκε το 1988 στη Θεσσαλονίκη και ζει στη Λευκωσία. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Κλασικών Σπουδών και Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Κύπρου, ενώ κατέχει μεταπτυχιακό και διδακτορικό δίπλωμα Φιλοσοφίας από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Έχει εκδώσει πέντε ποιητικές συλλογές και ένα μυθιστόρημα: Το Φως και το Σκοτάδι (ποίηση, Nova-Atlantis 2010), Ο Ποιητής και το Φεγγάρι (ποίηση, εκδόσεις iWrite 2012), Τα Μάτια της Aelun (ποίηση, εκδόσεις Οδός Πανός 2016 – Κρατικό Βραβείο Νέου Λογοτέχνη Kύπρου), Andro I – Μύθοι και Ιστορίες (ποίηση, εκδόσεις Βακχικόν 2019), και Το Παρελθόν Ενός Συγγραφέα (μυθιστόρημα, εκδόσεις Πηγή 2015). Επίσης, έχει συμμετάσχει στα συλλογικά έργα Δια-Κριτικές Ματιές στη Λογοτεχνική Έκφραση (κριτική, Το Βιβλίο 2015) και Του Χειμώνα Ψίθυροι (διηγήματα, εκδόσεις Πηγή 2019), ενώ περιλαμβάνεται στην Ανθολογία Νέων Κύπριων Ποιητών (ανθ. Λευτέρης Παπαλεοντίου, εκδόσεις Βακχικόν 2018). Έχει μεταφράσει την ποιητική συλλογή Υποψία Ποίησης (εκδόσεις Βακχικόν 2019) της Έλκε Ερμπ.
