Περιγραφή
Κουφάρια μείναν στο κοράκι σου τα όκια,
τότε που ναυαγός στο ξερονήσι,
δώδεκα μέρες βύζαινες τη φώκια,
τις άγκυρες σου στον κυκλώνα είχες πνίξει.
Με τα μπαλόνια στ’ άλμπουρό σου σηκωμένα,
σε παίρνει η ρεστία στ’ ανοιχτά,
το μόνο που ’χω είν’ εσένα
κι ένα σκυλί που αλυχτά.
Καράβι ’μαι κι εγώ ναυαγημένο,
έπνιξα τις δικές μου στον βοριά,
καραμοσάλι σ’ ένα στίγμα μου χαμένο
στη Ρούμελη ή κάπου στον Μοριά.
Πάρε με τώρα πειρατή σου,
έχω και μάτι τυφλωμένο,
τσεκούρι να ’μαι και σπαθί σου
μα και το χέρι το κομμένο.
Θα δεις πως όλα τα κατέχω,
μπαίνω όπου άλλοι δεν χωράν,
από τα χίλια μίλια βλέπω,
τις νύχτες, τ’ άστρο τ’ Αλμποράν.
*
Ο Μανώλης Λυκάκης γεννήθηκε στη Ζάκρο, χωριό της Σητείας, πάνω από τη μινωική Κάτω Ζάκρο. Ως πρώην Ασυρματιστής του Ε.Ν. έχει ταξιδέψει σε πολλές χώρες του κόσμου. Από μικρός, όπως ο ίδιος λέει, με το μολύβι της ψυχής, έγραφε στίχους στα άδυτά της, νοερά και μόνο. Όσο περνούσαν τα χρόνια, δεν ήθελε κάποτε να χαθούν. Συσσωρεύτηκαν άλλωστε και βιώματα που εντός του πίεζαν επίμονα. Το 2008 εκδίδει την πρώτη του Συλλογή και ακολούθησαν ακόμη τέσσερις έως σήμερα. Τα θέματα των ποιημάτων του ποικίλουν, όμως η θάλασσα πάντα τον εμπνέει περισσότερο. Σε αυτό έχει συντελέσει και ο επηρεασμός του από την ποίηση του Ν. Καββαδία. Ποιήματά του έχουν μελοποιηθεί και έχουν επίσης δημοσιευθεί σε εφημερίδες και περιοδικά. Έχει διατελέσει κριτής στιχουργημάτων σε διάφορες επιτροπές. Είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.
