Περιγραφή
«Δεν με πληρώνουν για να είμαι σύζυγος και πατέρας» αγανακτεί ο Αντρέι, ενώ η Νατάσα του απαντά «Να σε βλέπω να βγαίνεις από το γυαλιστερό σου αυτοκίνητο, να παίζεις με τα κλειδιά σου γεμάτος από το Εγώ σου, και να περπατάς λες και δεν έχεις καμία έννοια σε αυτό τον κόσμο. Σου μιλάω πολύ ειλικρινά Αντρέι, θα μπορούσα να σε είχα σκοτώσει επιτόπου εκείνη τη στιγμή».
Ο πολιτικός μηχανικός Αντρέϊ Γκλάντκοφ, είναι στέλεχος σε μια από τις μεγαλύτερες κατασκευαστικές εταιρείες, ενώ η Νατάσα Γκλάντκοφ εργάζεται ως βιβλιοθηκάριος. Μέσα από τις συγκρούσεις του ζευγαριού, αναδεικνύεται η γραφειοκρατική και διεφθαρμένη πραγματικότητα που τους περιβάλλει, διαποτίζοντας κάθε πτυχή της ύπαρξης. Οι δεσμοί αγάπης ανάγονται σε πελατειακές σχέσεις, η προσωπική ζωή παραδίδεται στην επαγγελματική ανέλιξη, τα όνειρα γίνονται εφιάλτες και η αθωότητα ακρωτηριάζεται στο βωμό της φιλοδοξίας.
Ένας άντρας και μια γυναίκα, αφήνουν τις εγωιστικές τους βλέψεις να τραυματίσουν ανεπανόρθωτα το παιδί τους, αντικρίζοντας ο ένας στο πρόσωπο του άλλου, την πιο φρικτή τους αλήθεια.
Τι θα απομείνει μετά την καταστροφή; Τι θα μείνει ζωντανό μέσα στις στάχτες;
Μπορεί κάποιος μέσα σε μια νύχτα να βρει τις απαντήσεις για τις αξίες της ζωής, να βρει τον άνθρωπο μέσα του, και να σώσει την ψυχή του;
*
O Αλεξάντερ Γκέλμαν (Alexander Isaakovich Gelman), γεννημένος το 1933 στη Σοβιετική Ένωση (σε ένα χωριό της σημερινής Μολδαβίας), έγινε γνωστός ως θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος, ποιητής και λογοτέχνης. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η οικογένεια των Gelman κυνηγήθηκε λόγω της εβραϊκής καταγωγής της, ενώ μόνο ο Alexander και ο πατέρας του κατάφεραν να επιζήσουν.
Aποφοίτησε από μια επαγγελματική σχολή πλεκτών του Chernivtsi, το 1951. Ύστερα φοίτησε στη Ναυτική Σχολή του Lviv (1952-1954), ενώ αργότερα υπηρέτησε στο Σοβιετικό Στόλο (1954-1960). Το 1960 σταματά τη στρατιωτική του σταδιοδρομία, μετακομίζει στο Chișinău, όπου και εργάζεται σε εργοστάσια και οικοδομές. Παράλληλα σπουδάζει στο πανεπιστήμιο της πόλης, στο τμήμα αλληλογραφίας.
Το 1966, μετακομίζει στο Leningrad όπου εργάζεται ως δημοσιογράφος β' σε τοπικές εφημερίδες, ενώ παράλληλα αρχίζει να γράφει τα πρώτα του σενάρια. Το 1970 εκλέγεται στη συνδικαλιστική επιτροπή θεατρικών συγγραφέων, όπου δραστηριοποιείται ενεργά μέχρι και το 1976.
Ορισμένα από τα έργα του, παρουσιάζονται ήδη από το 1970 στο Θέατρο Τέχνης της Μόσχας, ενώ τα επόμενα χρόνια γίνεται ευρέως γνωστός ως θεατρικός συγγραφέας μέσα από έργα όπως: Minutes of Meeting (1974), Feedback (1976), We the Undersigned (1979), The Bench (1983), και Zinulya (1984). Εκτός από σενάρια για το θέατρο, έγραψε και σενάρια για κινηματογραφικές παραγωγές σε συνεργασία με τη γυναίκα του, Tatyana Kaletskaya, όπως το Night Shift (1970) και το Xenia, Wife of Fyodor (1974) για το οποίο βραβεύτηκε σε διαγωνισμό εθνικής εμβέλειας.
Η κριτική του ματιά διέπει όλο το φάσμα του έργου του, όπως και το θεατρικό έργο Πρόσωπο με Πρόσωπο (1989), το οποίο έγινε γνωστό στο ρωσικό κοινό με τον τίτλο Μόνος Εναντίον Όλων και δεν άργησε να αποκτήσει διεθνή φήμη.
