Περιγραφή
Πενήντα τέσσερα ποιήματα. Πενήντα τέσσερις κραυγές ενός ανθρώπου που φωνάζει με τον τρόπο του «βοήθεια» και καθημερινά έρχεται αντιμέτωπος με τον εαυτό του, κυρίως, αλλά και με την κοινωνία στην οποία επιλέχθηκε να ζει. Ωμά ρεαλιστής και ονειροπόλος συνάμα, ακροβατεί μεταξύ λογικής και παράνοιας, αφήνοντας το μυαλό του να παίζει σκοτεινά, κατά κύριο λόγο, παιχνίδια, με σκοπό να διατηρήσει τον αυτοέλεγχό του.
Ποιήματα που μιλούν για την επίπονη αναζήτηση του εαυτού μας μέσα από τη μοναξιά και τη μοναχικότητα, αλλά και τις σχέσεις μας ή μη με τους άλλους, για όσα καθημερινά καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε ζώντας σε μια δυστοπική πλέον κοινωνία.
Πενήντα τέσσερις φορές όπου η συγγραφέας γίνεται παρΑνοϊκός δολοφόνος λέξεων ζώντας και πονώντας μοναχικά και ελεύθερα με λέξεις που δεν όριζε, μα έρχονταν από μόνες τους στον νου της.
*
Η Μαρία Σταυροπούλου, με καταγωγή από τα Λαγκάδια Αρκαδίας, γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε Κοινωνική Λειτουργός. Έχει πίστη στον άνθρωπο και στη δύναμη που κρύβει μέσα του έτσι ώστε να μετουσιωθεί σε Άνθρωπο. Πιστεύει ότι η ζωή είναι μια παράσταση κι εμείς οφείλουμε να ανταπεξέλθουμε επάξια στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Πιστοί σύντροφοι της ζωής της ήταν πάντα ένα χαρτί κι ένα μολύβι.
Της αρέσει να μένει μόνη, να διαβάζει και να σκέφτεται. Θεωρεί ότι η σκέψη δεν είναι τεμπελιά. Αγαπά τη ζωή, τη φύση, τα ζώα, τις τέχνες, τα ταξίδια, την ηρεμία και την αταξία, και έχει υποσχεθεί στον εαυτό της να μείνει για πάντα παιδί.
Από το 2016 έως το 2018 αρθρογραφούσε για το Νόστιμον Ήμαρ. Έχει γράψει τον μονόλογο Ψάχνοντας ανθρώπους (εκδόσεις Λυκόφως 2015) και το ψυχογράφημα - μυθιστόρημα Η Πολυθρόνα (εκδόσεις Λυκόφως 2018). Το βιβλίο παρΑνοϊκός δολοφόνος λέξεων είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή.
