Περιγραφή
Όμως...
ξεπλένεται του ανθρώπου το αίμα, τι θαρρείς...
αστράγγιστο το καταπίνει η γη
– πλύματ’ αθώων στης απληστίας τα θέμελα.
Κι αν είν’ για κάτι να δικάσω τα νερά
για τούτο τ’ άδικο μονάχα τα δικάζω:
π’ ούτε μια θάλασσα, μια λίμνη έστω,
ποτάμι ένα,
έστω και μια πηγούλα τοσηδά
τ’ άλικο «της θυσίας» το νερό δεν κράτησαν
κόκκινο, κατακόκκινο, ως τα χείλη τους ψηλά.
Κι αν είπαν πως «ποτάμι κύλησε στη γη το αίμα»:
ποια ειρωνεία!
ούτ’ ένα βότσαλο δε βρήκα κατακόκκινο.
Ξεπλένεται του ανθρώπου το αίμα, τι θαρρείς,
κι ούτε ν’ απορείς γιατί
ξεχνιούνται τόσο γρήγορα οι ρημαγμένοι.
«Οι ποιητικές συλλογές της Αναστασίας Β. Μήτσου είναι εγκαλλωπίσματα και αγλαΐσματα υψηλού αφαιρετικού λόγου. Οι αναγνώστες, κοινωνώντας αυτό τον αφαιρετικό λόγο, προσθέτουν στον ψυχισμό τους και στην πνευματική τους εποπτεία ανεκτίμητα φορτία μεταφορικού πλούτου και πρωτεϊσμού. Βιώνουν στην πορεία τους αριστοτελικές καταστάσεις και πλατωνικές εξάρσεις. Επαναπροσδιορίζονται ως άνθρωποι».
Πηγάσιοι δρόμοι, Δημήτρης Ρεντίφης, Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
*
Η Αναστασία Β. Μήτσου γεννήθηκε στη Νεάπολη (πρώην Ρουσσέικα) Αγρινίου και σπούδασε Κλασική Φιλολογία στο ΕΚΠΑ. Δίδαξε σε σχολεία της Μέσης Εκπαίδευσης. Η πρώτη της εμφάνιση στα λογοτεχνικά δρώμενα, έγινε το 1982 στην Κρατική Τηλεόραση και στην εκπομπή «Δημιουργοί στην περιφέρεια». Παράλληλα, ως μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού «Έκφραση» που εξέδιδε ο Σύνδεσμος Επιστημόνων Αιτωλοακαρνανίας, δημοσίευσε ποιήματα με το ψευδώνυμο Τάνια Μπορίνα, τη φιλολογική μελέτη πάνω στο έργο του Φεντερίκο Γκαρσία Λόρκα Μαριάννα Πινέδα, καθώς και άλλες λογοτεχνικές προσεγγίσεις. Η συγγραφική της δραστηριότητα είναι πάντα παράλληλη με την επαγγελματική της, αλλά, αργά, στα 2013 και 2015, εξέδωσε από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης τις ποιητικές συλλογές Μάσκες και Του ανέμου τα σείστρα αντίστοιχα, που απέσπασαν θερμές κριτικές (Πηγάσιοι δρόμοι του Δημήτρη Ρεντίφη: «Σκέψεις για την ποίηση της Αναστασίας Β. Μήτσου»). Το 2018 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πασχέντη, στο Αγρίνιο, η τρίτη ποιητική της συλλογή Ανάσες της γης μου, και το 2020, από τις ίδιες εκδόσεις, η συλλογή με νουβέλες και διηγήματα Πικρά καπνά - πικρή νιότη (πρώτη δοκιμή σε πεζό λόγο), εμπνευσμένη από τον αγώνα των ανθρώπων των καπνοχώραφων του κάμπου του Αχελώου. Παιδί αγροτικής και πολύτεκνης οικογένειας, κράτησε αδιάλειπτη την επαφή με τη γη και τους πόνους της, και πάντα τής ήταν αυτή και οι άνθρωποι που την αφουγκράζονται, πηγή έμπνευσης. Αυτοδίδακτη στη ζωγραφική, αρκετές φορές ποιήματά της μετουσιώνονται σε χρωματικές συνθέσεις πάνω σε καμβά. Ποιήματα, διηγήματα, σκέψεις-κριτικές σχετικά με την ποίηση, βιβλιοκριτικές, δημοσιεύτηκαν σε περιοδικά, τοπικά και πανελλαδικής κυκλοφορίας («3η χιλιετία», «Ρίζα Αγρινιωτών», «Έκφραση» Δήμου Αρταίων), στο κυπριακό περιοδικό «Ακτή», καθώς και στον αιτωλοακαρνανικό τύπο (έντυπο και ηλεκτρονικό). Αναφορά στην ποιητική της δημιουργία και παρουσίαση ποιημάτων της, περιλαμβάνονται στην Ανθολογία ποιητών της 3ης χιλιετίας του λογοτέχνη - κριτικού Δημήτρη Πιστικού. Η Μπαλάντα της βροχής είναι η τέταρτη ποιητική της συλλογή.
