Η κ. Λίτσα Καβάκου – Στρατηγού εξέδωσε την τρίτη της ποιητική συλλογή με τον τίτλο Ονειρικοί δρόμοι, 30 χρόνια μετά την έκδοση της δεύτερης συλλογής της «Ανηφοριές». Το 1966 είχε εκδώσει την πρώτη της συλλογή με τον τίτλο «Παλμοί». Η ποιήτρια γεννήθηκε στα Κύθηρα και ζει στον Πειραιά.
Το βιβλίο της είναι αφιερωμένο στον άνδρα της «που έφυγε για πάντα από κοντά της». Σε αυτόν έχει αφιερώσει και το πρώτο ποίημα της συλλογής της, που είναι ένα από τα καλύτερα που διαβάσαμε. Μας λέει στην τελευταία του στροφή:
«Πόσα χιλιάδες θα ’πρεπε να πω «σ’ ευχαριστώ!»
για κείνο το χαμόγελο που φυλαχτό μ’ αφήνεις,
για την καρδιά σου π’ άνοιγε το χώρο της ζεστό,
για την αγάπη που ’θελες στον άνθρωπο να δίνεις. » (σελ. 9)
Σιωπή, προσμονή, ελπίδα, «νύχτες χορτασμένες όνειρα / μέρες παγιδευμένες…», αχνάρια, συνοδεία κουραστική «το ασήκωτο βάρος της μνήμης», που μαζί με τον χρόνο γίνονται «συνοδοιπόροι του βίου» της…
Πολλά τα καλά ποιήματα στο βιβλίο και όλα θα λέγαμε ότι έχουν κάτι να πουν, να μιλήσουν για συναισθήματα, εικόνες γλαφυρές, στοχασμούς, αποτυπώματα ζωής, του χρόνου ξεγελάσματα και ασάλευτες στιγμές, «των αστεριών ο ψίθυρος», διαπιστώσεις γεμάτες θλίψη και πίκρα: «οι απλές και δυνατές ευτυχίες / πεθαίνουν σα στερνές αναλαμπές». (σελ. 31).
Ξεχωρίσαμε επίσης το ποίημα «Θυμάμια» (σελ. 18), που έχει αφιερώσει στον πατέρα της Ιωάννη Τριφύλλη – Φώτη Κάβο, ποιητή και εκδότη της εφημερίδας «Κυθηραϊκός Τύπος», που σημάδεψε τη ζωή της και της δίδαξε πως: «Κι όσο ψηλά περπάταγες / και πλάταινε το φως / κι η γνώση σου ξεδίπλωνε / στα μάτια μου την πλάση, / είδα πως είν’ ανήμπορος / ο φόβος και μικρός / να φτάσει τα μεσούρανα / που μ’ έχεις ανεβάσει.»
Εξίσου όμορφο και γεμάτο νοσταλγία είναι το ποίημά της «Στη μάνα μου» (σελ. 52-53): «... Και τώρα που προσπέρασε, / του κόσμου την τροχιά, / αθάνατο αχνάρι της / στο χώρο μας θα μείνει, / με τη μεγάλη π’ άφησε / σε μας κληρονομιά / π’ ολάκερη την χώρεσε / μια λέξη «καλοσύνη»»
Η ποίηση της κ. Λίτσας Στρατηγού έχει στοιχεία από των παλαιών καλών ποιητών μας τα έργα: του Παλαμά, του Δροσίνη, του Χατζόπουλου. Έχουμε και στην εποχή μας βέβαια αρκετούς αξιόλογους ποιητές, που οι στίχοι τους αγγίζουν την ψυχή μας και μας ταξιδεύουν σε κόσμους ανώτερους, σε δρόμους ονειρικούς. Η κ. Λίτσα Καβάκου – Στρατηγού με την ποίησή της, έχει κερδίσει επάξια μια θέση ανάμεσά τους.
Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη
